خانه خاکی / استودیو EZ
اختصاصی استودیو طراحی معماری هشتی : گاهی اوقات، هیچ کاری انجام ندادن، چیزهایی را به همراه می آورد که بزرگ ترین فرد از عهده آن بر نمی آید. گاهی اوقات، عدم ساختن می تواند فضایی را ایجاد کند که هر ساخت و ساز باعث بهبود احساس آن نمی شود.
کم کردن از آنچه که باید باشد، افزودن به آنچه که نباید باشد.
چیزی که به سختی قابل مشاهده است و تنها رابط بین فضاهای مختلف است که در امتداد یکدیگر معنا می یابند.
مسیری که ذهن را به حرکت وا می دارد تا انسان بتواند در آن زندگی پیدا کند. خلأ تکمیل کننده ای که نمای بیرونی و داخلی، تفرجگاه و سکون، گوشه های صمیمی نور و سایه را تعریف می کند که در وحدت با کل معماری که در آن حضور شما بین داخل و خارج در نوسان است، یک فضای جذاب را ایجاد می کند.
ارتباطات فضایی خانه خاکی
اما خانه به عنوان یک فضا نه تنها آسایش مطلوب را بلکه ثمره تعامل با اقلیم و فرهنگ را نیز برای ساکنان خود به ارمغان می آورد، و مفهوم همسایگی را در ارتباط با سایر ارگان ها ایجاد می کند. به همین ترتیب، کوچه نیز مفهومی است که هم افزایی میان این تعاملات را مشخص می کند. اگر خانه یک خانه باشد، می‌تواند نقطه‌ای بین سبک زندگی شهری در داخل و جذابیت روستایی در بیرون را ایجاد کند. خانه خاکی به این صورت ساخته شده است.
خانه خاکی قرار نبود ویلایی باشد. هدف ما ایجاد خانه ای بود که در عین اینکه راحتی زندگی شهری در داخل دارد، سادگی ظاهر روستایی را در بیرون خود داشته باشد. تازه متولد شده ای که به سرعت جایی در دل روستا پیدا کند و تجربه زندگی متفاوتی را رقم بزند و در هر قدمی که در آن زده می شود ساکنان را به دنیایی جدید فرا خواند.
چرا خاک؟ چرا خانه خاکی؟
مسیر قصه ما خانه خاکی بود. مکانی که نظاره گر روشنایی آسمان آبی و صمیمیت بی صدای فضاهای خصوصی است. خاک به دلیل ماهیت خود یکی از بهترین مصالح ساختمانی پایدار است، زیرا از نظر تاریخی قدیمی ترین مصالح مورد استفاده بشر است. این محصول به طور جهانی در دسترس طبیعی با جرم حرارتی سنگین است. جیره بندی یا انحصاری نیست و عایق صدا و آتش است. به این دلایل، ما یک ماده واحد را برای ساخت خانه انتخاب کرده‌ایم: خاک کوبیده شده.
خانه خاکی چگونه به وجود آمد؟
اول از همه مکانی برای ته نشین شدن آب ایجاد شد و خانه با کوبیدن خاک حاصل از کندن زمین به وجود آمد. این ملات با دانه بندی پردازش شده، لایه به لایه در قالب های چوبی بزرگ ریخته شد، سپس کوبیده شده و با دست فشرده شده است. هر روز قسمتی از دیوار ساخته می شد تا زمانی که قالب ها باز شود و دیوار نفس بکشد و ملات خشک شود. این شیوه ساخت، در سایه دانش بومی های این مکان تجربه ی نابی بود که سال ها با خاک زیسته اند و با خلق و خوی و سرکشی آن آشنا هستند، تحقق یافت.
این خانه خاکی با مصرف کم انرژی و ساخت و ساز کم هزینه تر، آرام آرام شکل گرفت تا در جای خود محکم بماند، و حال سال ها در قلب زادگاهش ایستاده و در نهایت در آغوش طبیعت بدون آلودگی محیط زیست استراحت می کند.
فضای داخلی خانه خاکی:
منبع: Archdaily
این را نیز بخوانید
دیدگاهتان را بنویسید